ในสื่อพิมพ์ทั่วไปได้วิจารณ์อัลบั้มเลิฟเวอร์ไปในทิศทางเชิงบวกจากนักวิจารณ์เพลง[21][22] โดยเว็บไซต์รวบรวมรีวิวเมทาคริติกให้ คะแนนเฉลี่ยที่ 79 คะแนนเต็ม 100 คะแนนซึ่งอิงจากบทวิจารณ์ 26 บท[12]

ผู้วิจารณ์ส่วนใหญ่ยกย่องธีมของอัลบั้มในแง่บวกและความใกล้ชิดทางอารมณ์[23][21] นักวิจารณ์หลายคนรวมทั้งจอน คารามานิกา จากเดอะนิวยอร์กไทมส์[24] นีล แมคคอร์มิค จากเดอะเดลีเทลิกราฟ[15] และโรเบิร์ต คริสเกาในคอลัมน์ซับสแตก - คู่มือผู้บริโภคที่ตีพิมพ์ของเขา[25] ยินดีกับเลิฟเวอร์กับการคืนฟอร์มของสวิฟต์, ยกย่องความสามารถในการแต่งเพลงที่เข้าถึงอารมณ์ของเธอ และกล่าวเปรียบเทียบกับประเด็นที่เป็นปรปักษ์กันของเรพิวเทชันที่มีธีมเกี่ยวกับการมีชื่อเสียง เลิฟเวอร์เป็นสัญญาณของการยอมรับมุมมองที่คาดการณ์ล่วงหน้าของสวิฟต์[26][14]

นักวิจารณ์บางคนมองว่าอัลบั้มนี้เป็นสุดยอดจุดแข็งของสวิฟต์ ในฐานะนักร้องนักแต่งเพลงในอัลบั้มที่ผ่านมาของเธอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเปรียบเทียบกับเรด (2012);[27][28] สชวอร์ตซ์ และแอนนา กากาจากพิตช์โฟร์กยังเน้นถึงเนื้อเพลงส่วนตัวที่ทำให้นึกถึงสปีกนาว (2010)[29][19] ในเดอะการ์เดียน อเล็กซิส เปตริดิสมองว่าเลิฟเวอร์เป็นข้อพิสูจน์ถึงความสามารถในการแต่งเพลงของสวิฟต์ แต่แสดงความคิดเห็นว่าสไตล์การเล่นเพลงที่ขยายออกไปนั้นให้ความรู้สึกเหมือน "การทำให้มั่นคงขึ้น ไม่ใช่ความก้าวหน้า" และเป็นความพยายามที่จะอนุรักษ์เพื่อรักษาความสำเร็จในเชิงพาณิชย์ของเธอ[17] คาร์ล วิลสัน จากสเลต เขียนไว้ว่าเลิฟเวอร์เป็นอัลบั้มที่มีความซับซ้อน[27]

รายการสิ้นปี

สื่อสิ่งพิมพ์จำนวนมากจัดอันดับให้อัลบั้มเลิฟเวอร์อยู่ในรายชื่ออัลบั้มที่ดีที่สุดของปี ค.ศ. 2019[30] ปรากฏในรายการ 10 อันดับแรกของบิลบอร์ด[31] พีเพิล[32] และยูเอสเอทูเดย์[33] รวมไปถึงสื่อสิ่งพิมพ์บางฉบับอย่างอเมริกันซองก์ไรต์เตอร์ และเอ็มทีวีก็รวมไว้ในรายการที่ไม่มีการจัดอันดับ[34][35] ในรายชื่อนักวิจารณ์แต่ละคน อัลบั้มนี้อยู่ใน 10 อันดับแรกโดยซาเลสกี[36] วูด[37] เชฟฟิลด์[38] และวิลแมน[39] โดยสองคนสุดท้ายระบุว่าเป็นอัลบั้มที่ดีที่สุดในปี ค.ศ. 2019